vrijdag 20 januari 2017

Mijn Jane

Zo'n anderhalf jaar geleden begon ik met mijn Jane Austen. Het werd een weg van passen en meten, horten en stoten, sjorren en sjoemelen.
Dat valt in het begin namelijk niet mee, die diamanten, letterlijk alles loopt scheef. En dan heb je rijen met flinke diamanten en daartussen mini-diamantjes met repen. Je moet dus repen met weinig lappen pas maken aan repen met veel lapjes. Twee millimeter verschil valt dan al op. Ik heb wat achteruit genaaid, maar soms ook even getrokken of gerommeld om het passend te krijgen.
Maar het resultaat mocht er zijn toen de top af was.
Het middenblok was trouwens heel leuk om te maken. Ik appliceer graag, lekker needleturnen, zo weinig mogelijk heisa.



Na het rijgen op tafel in drie delen ( ik heb er al eens een blogje aan gewijd) kon het grote quiltwerk beginnen. Een dubbele ruit in de grote diamanten, en de repen rondom. De kleine diamantjes komen zo mooi naar voren. Maar in de zomer heb ik de boel lekker de boel gelaten, veel te warm, zo'n deken op schoot!
In de herfst pakte ik hem weer op, met nieuwe energie, maar rond de feestdagen lag het quilten weer op z'n gat, veel te veel leuke andere dingen moesten gebeuren.

Tweede kerstdag nam ik een kloek besluit: hij moest maar eens af vóór het eind van de winter. Ik ben er serieus aan begonnen met behulp van mijn porceleinen vingerhoed voor de achterkant. Ik heb daar inmiddels een stevige haat- liefde verhouding mee. Het spaart mijn vingers, ik kan veel langer doorgaan, maar ik heb toch altijd nog de neiging om hem af en toe te laten liggen. En bij het vele gedraai in de rand heb ik hem maar overboord gezet. Niets is zo handig als een gewone hand als hulpstuk, maar ja, al die kleine prikjes zijn op den duur best vervelend.



De rand besloot ik op het laatst niet met behulp van een patroonmal door te quilten, maar gewoon los, een beetje om de bloemen heen. In zo'n groot bloemenpatroon vind ik een gequilt patroon eigenlijk niet genoeg opvallen om er zoveel werk aan te besteden, en op deze manier komen de bloemen mooier uit.




Rest nog de naam. Jane Austen zeg je? Nee, die zijn er al zoveel. En wat moet ik daarmee op de nachtelijke sponde?
" I prefer Mr. Darcy on my bed".
Mijn echtbenoot mag er ook bij hoor, zo eenkennig ben ik niet, haha.



"Het dekzeil" eraf, na 15 jaar mag hij even uitrusten...


 ...en Mr. Darcy erop !



En de stoffen voor het nieuwe project liggen klaar. Het wordt mijn winter-tafelkleed!

Prettig weekend allemaal!