De kabouter

Blijkbaar heeft onze huiskabouter weer eens toegeslagen.
Eergisteren heb ik me suf lopen zoeken naar de adapter voor het fototoestel, wel drie keer de la nagekeken waar hij zou moeten liggen.
Die la ligt vol met zwarte snoeren, en de adapter is zilvergrijs, die zou toch op moeten vallen.
Gisteren deed ik de la open en hij lag bovenop!

Zulke grappen hebben we in het verleden al vaker meegemaakt. Sieraden die 's morgens op een andere plek lagen als de vorige avond.
En de yoghurt...
Er stond een net aangebroken literpak yoghurt in de koelkast. Ineens was dat pak verdwenen. Ik navraag gedaan bij de kinderen, bij Frits (die geen yoghurt eet, maar je moet wat). Niemand had de yoghurt gebruikt of gezien. Ik heb het hele huis doorgezocht, niet om dat pak yoghurt, maar omdat ik aan mijn verstand begon te twijfelen. Ik keek zelfs in de container.
Uiteindelijk dacht ik dat ik toch kierewiet geworden was, en de yoghurt al eerder op was. Maar knagen bleef het wel. Tot twee weken daarna.
Toen stond het pak 's morgens vroeg in de wastafel in de badkamer! Nou vraag ik je...en nee, de kinderen hadden het pak niet op hun slaapkamer verstopt om ma te pesten, want die kamers had ik al lang doorgezocht.

Maar goed, hier komen de beloofde foto's.

De stofjes die ik gekocht had

Ik heb nog wat roze rozenstoffen liggen, die ik erbij wil gebruiken.

Hieronder een lapje wat ik van Ria kreeg, als aanvulling voor de snail trail. Het pas qua kleur prachtig bij de overige stoffen. Erg lief van je, Ria!

Ook nog een foto van een blok van het lente tafelkleed. Ik heb er al meerdere af.

En tenslotte een foto van mijn werkbord. Frits had de boardplaat vanmorgen opgehaald, en toen ik klaar was met strijken heb ik de flanellen lap ook even onder de bout doorgehaald en hem meteen op het board geniet (leve de takker!)

Het was vrij eenvoudig, met die ruiten, die het ook weer makkelijk maken om netjes recht te werken.

Het zal nog wel even gedoe worden om hem door het trapgat te krijgen. Maar ja, dan heb je ook wat.