Het bloed kruipt....

Tja, daar zit ik nog steeds in een galmend lege kamer. Nog anderhalve week te gaan.
Inmiddels zijn de muren gestuukt en geverfd, zoals ook de kozijnen. De bovenkant van de kamer is dus al ongekend prachtig. Weg richels over het plafond van de gipsplaten, weg lelijke plinten.

Maar de vloer is nog om te huilen, dus nog even geduld tot na de pinksteren.

Vandaag geen werklui over de vloer en de deuren hoeven niet persee open.

Hoogste tijd dus om mijn koekjesvoorraad aan te vullen en een lekker brood te laten rijzen.

Ik houd erg van zelfgebakken brood. Dat is, om met Maarten 't Hart te spreken, "snelbinderproof". Ik houd alleen niet van brood kneden. Daarom gebruikte ik lang een broodbakmachine, maar dan wordt het brood toch minder stevig dan als het in de oven gebakken wordt en het ziet er ook niet zo mooi uit. Nu gebruik ik de gulden middenweg: ik laat het brood kneden en rijzen in het machien, en kneed het even door en laat het rijzen op de plaat. Daarna gaat het de oven in. Zo houd ik tijd over om iets leuks te doen. Vaak hoor je dat brood kneden rustgevend is. Niet voor mij. Ik loer voortdurend op de klok of ik al genoeg gekneed heb. Er zijn zoveel rustgevende leukere dingen te doen ;)

 Bijvoorbeeld, ja het bloed kruipt waar het niet gaan kan, toch aan een quiltje beginnen waar ik niet teveel ruimte voor nodig heb. Het wordt een elfjesquilt voor Marie, de jongste kleindochter. Ik had deze stofjes eigenlijk voor Sacha bedoeld, maar die ligt tegenwoordig op zolder waar deze kleuren niet zo mooi uitkomen. Daar heb ik dus andere plannen voor.

 

En hieronder nog even het bewijs dat ik niet helemaal stilgezeten heb de afgelopen tijd: terwijl stukadoor Mimoun (superstuuk!) en schilders Jaap en Rob van mijn huiskamer een paradijsje maakten, werkte ik aan een sok.
Fijne pinksterdagen allemaal, aan het weer zal het niet liggen.

P.s. Oei, ik kreeg net stoffen binnen die ik in Amerika besteld had, omdat ze hier niet te koop zijn. Moest nog belasting betalen, maar liefst 20,20! Dat gebeurt steekproefsgewijs vertelde de postbode. Niet echt leuk. Ik krijg binnenkort nog een breipot binnen uit de states, ben benieuwd wat die grap gaat kosten. Anders was dit meteen de laatste keer...

Eindelijk !

Eindelijk, eindelijk is het zover. Na 8 jaar is mijn vitrage klaar( mijn vaste lezers weten dat het begonnen is als tafelkleed ).  Het voelt vooral opgelucht. De gordijnen hangen, het staat leuk, maar was het acht jaar geploeter waard? Nou nee...
Dit was dus mijn laatste gehaakte gordijn. Hierbij zwart op wit vastgelegd. Er hoeft geen notaris aan te pas te komen.

Wat dan weer érg grappig is, is dat uitgerekend vandaag via mijn laptop een oeroud patroon voor een valletje bij veel nieuwe haaksters in de mailbus zal vallen. Via de Facebookgroep Haak me gek (een lollige die dat verzonnen heeft) werd een oproep gedaan naar dit gordijntje:

En ik herkende het meteen!
Dat heb ik ooit gehaakt voor mijn eerste huis. En ik heb het patroon altijd bewaard.

Hier sta ik er, zwanger van Clara, voor te pronken.
Dus als je binnenkort, waar dan ook in Nederland, zo'n valletje ziet hangen, is er een grote kans dat het via mij daar terecht gekomen is :-).

 Dan een foto om te laten zien waarom ik op het moment niet quilt.

Dit is momenteel onze huiskamer, en dat blijftie nog wel voor een week of drie. Gelukkig zijn de muren nu gestuukt, maar ze moeten nog drogen. Over een week dus de schilder, dan even wachten en een nieuwe vloer, en dan alles weer inlaaien. Ik ben zó een maand verder voor ik weer de quiltnaald ter hand kan nemen. Heb ook nergens een plekje om een klein werkje voor te bereiden. Een kleine tuintafel in de huiskamer die al half vol is met noodzakelijkheden, en de hobbykamer staat vol met servies en boeken, bergen boeken. Maar niet gezeurd, van de zomer heb ik een prachtige huiskamer!

De aquarellen

Een tijdje terug heb ik beloofd foto's te maken van de aquarellen van mijn moeder, Mies Snijder-van Kasteel.
Ze is op latere leeftijd begonnen met aquarelleren, gewoon door erover te lezen en te proberen. Net zoals ze zichzelf heeft leren kantklossen. Dat zit een beetje in onze aard. Ik ben ook niet van de cursussen en de clubjes. Quilten heb ik mezelf aangeleerd en naaien ook. Ook mijn twee oudste dochters zitten tegenwoordig achter de naaimachine met enkel wat advies van moeder.
Mijn helaas overleden vader heeft al die tijd de lijsten gemaakt. Al een kunst op zich!

Hier een greep uit haar mooie aquarellen die niet al te best gefotografeerd zijn door mij :-).
Allereerst de boom, een van mijn favorieten:

 Dan vier geisha's, voor elk seizoen één. Het waren borduurwerkjes die jaren in de kamer hingen, ook heel mooi. Maar ze heeft ze nagetekend en er prachtige fijne aquarellen van gemaakt.

Lente

Zomer

Herfst

Winter

Dan drie x bloemen

En toen maakte ik een domme fout en zijn de andere foto's gewist uit het toestel. Volgende keer meer dus. 

Heel veel lapjes

De lapjesruil heeft weer plaatsgevonden en ik ben erg blij met de lapjes die ik kreeg van Hannie Tanis. Een mooie aanvulling op mijn tafelkleedlapjes voor zomer en herfst.

Verder heb ik veel lapjes via facebook besteld, vooral voor mijn herfstkleed:

 Ook heb ik erg leuke stofjes gevonden in een schattig winkeltje in Veenendaal, waar ik naartoe ging om haakkatoen te kopen samen met Cathelijne. Zij heeft er 2 stofjes gekocht om jurkjes voor de meiden van te maken, want ze gaan binnenkort naar een bruiloft. Ze is een beginnend naaister, dus heb ik haar geholpen om de jurkjes in elkaar te zetten. Helaas ben ik vergeten er een foto van te maken, dat komt dan nog wel.

Deze is ook van facebook, mooie roosjes

 Dit zijn lieve huisjes die ik ga verwerken in de quiltjes voor de kleinkinderen.

 En deze modastofjes vond ik geweldig. Ik ga er een klein quiltje van maken wat mooi zal staan op de okergele muur als hij opnieuw geverfd is.

En dat is meteen het punt. Al die mooie stoffen schreeuwen om aandacht, maar ik zit in een half lege kamer die over een week helemáál leeg is. Stuken, schilderen, nieuwe vloer. Het is hard nodig, maar bah wat ongezellig. Ik zit helemaal onder het stof omdat ik een kast aan het schuren ben.
Zo was hij:

Zoals je ziet al leeg geruimd. Ik ben het ding meer dan beu, hoewel hij wel handig is voor glazen en servies. Ik ga hem dus opknappen. Hij wordt gebroken wit met een gebloemde stof als achterwand. Nu is hij dus al half kaal. Ik plaats een foto als hij klaar is.
Tot eind juni dus geen nieuws van het quiltfront, maar wellicht krijg ik mijn gordijn volgende week af en tijdens het opknappen kan ik toch weinig doen behalve wassen en eten koken, dus ga ik dan maar sokken breien. Ik vind het zonde om in die puinhoop met mijn quiltlapjes bezig te zijn.
Groetjes, Sonja

Een onverwachte reis

Vorige week moest mijn man onverwacht op pad met de takelwagen, naar het buitenland. Nu is dat niet echt bijzonder, maar meestal zijn het ritjes Koblenz of, zoals die week daarvoor, Bordeaux. En geloof me, de weg naar Bordeaux is oersaai. Ik ben ooit één keer mee geweest naar noord-Spanje en kilometer na kilometer niets dan dennenbossen met van die kale stammen. Ik geloof dan ook dat die beroemde Bordeauxwijnen stiekem van dennen gemaakt worden in plaats van druiven.
Maar goed, deze keer werd het Italië, via Zwitserland. En je snapt het, ik wilde méé.

Dus snel tassen gepakt en op pad. Sommige mensen denken dan aan vakantie maar zo moet je dat niet zien. Het is rijden rijden rijden, met af en toe een stop om te plassen (dat vooral!) en snel iets te eten.
Aanvankelijk hadden we slecht weer, maar gelukkig knapte dat op en vanaf Italië hebben we enkel af en toe nog een klein buitje gehad. De temperatuur was heerlijk.

Onderweg rekende ik uit dat het 36 jaar geleden was dat ik in Zwitserland was. En het land ontroerde me weer net zo als destijds. Het is er echt zó mooi.

 

 

Italië was ook erg mooi. Vooral Toscane.

 

 

 

 

Bij ons overnachtingsadres in Orte, net boven Rome. We slapen uiteraard in de auto, maar staan dan wel graag op een veilige plek, niet aan de snelweg, maar even eraf in een dorp, met een restaurant waar je ook even kunt douchen.

 

En nog een plaatje van de Moezel.
 

En ja, wat doe je dan zo onderweg, heel die lange snelweg in Duitsland, en die saaie Povlakte?

 

 

Fijne zondag!

Nog twee randen..

Nog twee randen te gaan dan zijn mijn gordijnen klaar. Nou ja, dan nog een klein randje eromheen voor de stevigheid.
Ik wil zó graag weer quilten, maar ik houd mijn poot stijf: eerst het gordijn af!

Inmiddels zijn er meer huisgenoten die hun boeltje zomerklaar maken. Onze tuinkabouter zit al regelmatig in het zonnetje.

Prettig weekend allemaal!
 

In de tuin

Wat een verrukkelijk weer. Niet te warm, niet te koud. Voor mij mag het een paar maanden zo blijven, en dan misschien nog een paar graadjes warmer, dan slaap ik 's nachts ook nog lekker.
Gisteren ben ik met de voorjaarsschoonmaak van de achtertuin begonnen. De tegels vegen en mos wegkrabben. Nou ja, het grootste deel, de rest verdwijnt vanzelf als de zon vaker schijnt. Ik houd van mijn tuin op het noordoosten. Er is altijd schaduw, maar ook altijd zon. En ik ben een schaduwmens, vanwege mijn bleke huid (die dat ook heel de zomer blijft).

Ik heb ook al wat bloemen in potten gezet. Viooltjes, want die kunnen tegen een nachtvorstje. En een pelargonium en een ranonkel. Die sleep ik in geval van nood wel een nachtje de schuur in. Want buiten zitten in een kale tuin is niet gezellig. En in de grote ton, waar vorig najaar de Japanse esdoorn nog in stond (hij is verhuisd naar de volle grond bij Ingmar in de tuin) staan nu aardbeienstekjes uit de tuin van onze buurman, die binnenkort verhuist.

Dus zat ik vanmorgen lekker buiten met mijn haakwerk en een bakkie koffie.

 Onze tuinelf smacht eigenlijk ook naar wat bloemig gezelschap, maar moet daar dus nog even op wachten.
Hoewel...aan de overkant staan mijn elfenbloemen in bloei. Dat is altijd maar even, maar daarom geniet ik er extra van. Vroeger had ik ook roze, maar die heb ik dom genoeg in een pot gezet en dat vonden ze niet zo lekker. Elfenbloemen houden van schaduw, net als ik :-).

 

Vanmiddag barbecueën, worst en speklappen voor de heer des huizes, en een kipfiletje voor mij. Stokbroodje met verse kruidenboter en een bak sla. Ik ben eigenlijk niet zo'n barbecue fan, maar met z'n tweeën hoef je er niet zo'n heisa van te maken. Fijne zondag!